ANKARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HASTANELERİ'NDEKİ SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA İŞYERİ ŞİDDETİ VE İLİŞKİLİ ETMENLER

ANKARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HASTANELERİ'NDEKİ SAĞLIK ÇALIŞANLARINDA İŞYERİ ŞİDDETİ VE İLİŞKİLİ ETMENLER / Workplace violence and related factors among health workers in Hospitals of Ankara University Faculty of Medicine
     

Yazar: SABAHATTİN KOCADAĞ
Danışman: PROF. DR. RECEP AKDUR
Ankara Üniversitesi / Tıp Fakültesi / Halk Sağlığı Anabilim Dalı
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
151 s.

Bu çalışma, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri'ndeki sağlık çalışanlarında işyeri şiddeti ve ilişkili etmenleri saptamak amacıyla yürütülen tanımlayıcı bir araştırmadır. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri'nde görev yapan 1790 hekim ve hemşireden orantılı tabakalama yöntemiyle 380 kişi belirlenmiştir. Ancak bunlardan 277 kişi (katılım oranı %72,89) çalışmaya katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak üç form kullanılmıştır. Bunlar, kişisel ve işyeri bilgi formu, fiziksel şiddet ve psikolojik şiddet formudur (sözlü kötü davranma, zorbalık/yıldırma, cinsel taciz). Verilerin istatistiksel analizleri SPSS 10 program ile yapılmıştır. İstatistiksel analizde ki-kare kullanılmıştır. Araştırmaya katılan sağlık çalışanlarında en az bir şiddet türüne sunuk kalma genel sıklığı %62,8 iken %7,2 fiziksel şiddet, %59,2 sözlü kötü davranma/sömürü, %21,7 zorbalık/yıldırma, %1,1 cinsel tacize sunuk kalmıştır. Yaş, cinsiyet, kurumda çalışma yılı, iş deneyimi, nöbet/mesaiye kalma durumu, fiziksel temas, çalıştığı bilim dalı ile sözlü kötü davranışa sunuk kalma açısından gruplar arasındaki farklılıklar istatistiki düzeyde anlamlıdır. İşyeri şiddeti hakkında kaygı durumu ile fiziksel şiddet, sözlü kötü davranış ve zorbalık/yıldırma açısından gruplar arasındaki farklılıklar istatistiki düzeyde anlamlıdır. Hastanedeki pozisyonuna göre en sık araştırma görevlileri ve hemşirelerde fiziksel şiddet ve sözlü kötü davranışa sunuk kalma yüksek bulunmuştur. Zorbalık yıldırmayla karşılaşma, en sık öğretim üyeleri ve uzman doktorlardadır. Kurumların şiddeti önleme politikaları olmalı ve işyeri şiddetine karşı sıfır tolerans politikası uygulamalıdır. Kurumlar düzenlediği/düzenleyeceği eğitim programlarına çalışanların katılımını teşvik etmelidir. Kayıt ve bildirim sistemi geliştirilmelidir, şiddete sunuk kalan çalışanların önerilerini de içerecek şekilde şiddet/olay formu geliştirilmeli ve güncellenmelidir.